Patrzymy na to samo, ale każdy widzi co innego...

Od września w naszej szkole - SP 26 we Wrocławiu - odbywają się zajęcia kreatywnego pisania dla wybitnie uzdolnionych w tym kierunku uczniów. Uczą się, jak napisać własną powieść. Jednym z ostatnich zadań, jakie otrzymali, było opisać zwykły przedmiot codziennego użytku znajdujący się w klasie, ale zgodnie z wylosowanym typem narratora:
1. optymista, patrzący na świat przez różowe okulary,
2. pesymista, zawsze doszukujący się najgorszych możliwych cech we wszystkim,
3. realista, który opisuje po prostu konkretnie to, co widzi.
Zobaczcie, jak sobie poradzili i spróbujcie odgadnąć, czyimi oczami patrzyli na... gąbkę do zmazywania tablicy.

" To jest trochę zniszczona po tylu latach gąbka, tak, że nie wiadomo, jaki konkretnie ma kolor. Jest bardzo przydatna w szkole, ale gdy dyżurni ścierają tablicę, mogą zauważyć, że nie jest przyjemna w dotyku. Wydaje się najzwyczajniejszą w świecie gąbką, ale bez niej nie byłoby czystych tablic."

 "Szczerze mówiąc, w tej gąbce nie ma nic szczególnego. Zwykła, stara, poniszczona, ale praktyczna gąbka do codziennego użytku. "

"Ten fascynujący zlepek molekuł jest znacząco niedoceniany. Od niepamiętnych czasów uczniowie czyszczą nim tablicę za karę, a przecież mogliby wykonywać tę czynność rękoma. Jest więc to przedmiot tak pożyteczny! Barwa jego wspaniale dopasowuje się do otoczenia..."

Czy chcielibyście, żeby autorzy napisali opowiadanie o czymś, co sami zaproponujecie? Czekamy na propozycje w komentarzach. Najciekawsze będą zrealizowane i opublikowane na niniejszym blogu.

Agnieszka Rybak, nauczyciel języka polskiego